punjabi poem

This punjabi poem describes nature sorrow which is given by human being while a person tells it his grief in his life. But nature also console him that don’t afraid to living his life on earth.

ਕੁਦਰਤ ਨਾਲ ਗੱਲ

ਜਦ ਸੋਚਦਾ ਇਸ ਜਿੰਦਗੀ ਬਾਰੇ

ਉਦਾਸ ਜਿਹਾ ਹੋ ਜਾਨਾ,

ਚਿੱਤ ਕਰਦਾ ਫਿਰ ਚਲ ਦਿਲਾ

ਨਹਿਰ ਤੇ ਬਹਿ ਆਉਂਦਾ,

ਬੈਠ ਕਿਨਾਰੇ ਨਹਿਰ ਤੇ ਫਿਰ ਦੇਖਦਾ

ਇਨ੍ਹਾਂ ਪਾਉਣਾ, ਬਿਰਖਾਂ, ਪੰਛੀਆ ਨੂੰ

ਤੇ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਵਗਦੀਆਂ ਛੱਲਾਂ ਨੂੰ

ਫਿਰ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਸੁਣਦਾ

punjabi poem

ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਚਲਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ

ਕਿਤੇ ਭਵਿੱਖ ਬਾਰੇ ਮੈ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ

ਕਦੇ ਬੀਤੇ ਤੇ ਪਛਤਾਉਂਦਾ ਹਾਂ

ਆਪਣੇ ਇਸ ਦਿਲ ਦਾ ਹਾਲ

ਇਹ ਕੁਦਰਤ ਨੂੰ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਹਾਂ

ਅਗੋ ਕੁਦਰਤ ਵੀ ਬੋਲਦੀ ਹੈ

ਆਪਣੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ ਭੇਤ

ਮੇਰੇ ਅੱਗੇ ਖੋਲਦੀ ਹੈ

ਕੀ ਹੋਇਆ ਜੇ ਤੂੰ ਹਾਰਿਆ ਹੋਇਆ

ਇਹ ਜਿੰਦਗੀ ਤੋ

ਮੈ ਵੀ ਬੜਾ ਕੁਝ ਹਾਰਿਆ ਹੈ

ਜੇ ਤੂੰ ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ ਮਾਰਿਆ ਹੈ

ਪਹਿਲਾ ਪੰਛੀ ਬੋਲੇ ਆ ਦੇਖ.

Read Punjabi love poem

ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਕੇ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀ ਕੁਦਰਤ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਜੇ ਤਾਂ ਇਸ ਕੁਦਰਤ ਕਵਿਤਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਗਰੁੱਪ ਚ share ਕਰ ਦਿਓ ਅਤੇ ਯਾਰਾ ਦੋਸਤਾਂ ਤੇ ਭੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਵੱਧ ਤੋ ਵੱਧ share ਕਰੋ | ਧੰਨਵਾਦ ਸਾਹਿਤ 🙏🙏, ਹਮੇਸ਼ਾ ਖੁਸ਼ ਰਹੋ.

Leave a comments